Εισαγωγή O Charles Dickens (Κάρολος Ντίκενς) είναι ένας από τους σημαντικότερους συγγραφείς όχι μόνο του δεκάτου ενάτου αιώνα, αλλά και όλων των εποχών. Το πλούσιο έργο του αιχμαλωτίζει το ενδιαφέρον ακόμα και του σημερινού αναγνώστη, καθώς το λογοτεχνικό του ταλέντο, σε συνδυασμό με τον κοινωνικό-πολιτικό χαρακτήρα των διηγημάτων του, ασκούν ακατανίκητη γοητεία. Δίκαια τον θαύμαζε ο Ντοστογέφσκυ και εύλογα ο Γκέορκ Λούκατς τον κατέτασσε μαζί με τον Μπαλζάκ, τον Σταντάλ και τον Τολστόι στους τέσσερις μεγαλύτερους συγγραφείς του ευρωπαϊκού ρεαλισμού. Ο Dickens ήταν και παραμένει εξαιρετικά σύγχρονος, πρωτότυπος και δημοφιλής. Μια μεγαλοφυΐα Ότι ο Dickens ήταν μια μεγαλοφυΐα και βρίσκεται σταθερά ανάμεσα στους κλασικούς είναι σίγουρο. Καθώς επίσης και ότι ο Dickens υπήρξε ο μεγάλος μυθιστοριογράφος, και μάλιστα ο μόνος μυθιστοριογράφος σαιξπηρικού επιπέδου, που ήταν ο μεγάλος διασκεδαστής/ψυχαγωγός, πιθανότατα ο μεγαλύτερος διασκεδαστής στην ιστορία της μυθοπλασίας. Την ίδια στιγμή, βέβαια, από αυτόν ακριβώς τον χαρακτηρισμό προκύπτει, προέκυπτε ανέκαθεν, και η μεγάλη παρανόησή του ως «απλού διασκεδαστή», σχετιζόμενη και με το γεγονός ότι, επισήμως, ο Dickens δεν ήταν πολύ μορφωμένος, ενώ έγραφε για ένα κοινό, συχνά ακόμα λιγότερο μορφωμένο και από τον ίδιο. Επρόκειτο για ένα καινούργιο, στο μεγαλύτερο μέρος του, κοινό, που είχε αποκτήσει συνείδηση του εαυτού του χάρη στην βιομηχανική επανάσταση· ένα κοινό για το οποίο οι εκδότες των περιοδικών δεν είχαν ενδιαφερθεί πριν τη δεκαετία του 1830. Η επιτυχία του Dickens, ήδη από την πρώτη του «εμφάνιση», δεν είχε προηγούμενο και μάλιστα απηχούσε σε όλες τις κοινωνικές τάξεις, μιας και όλες περιλαμβάνονταν στο έργο του. Η δυναμική αυτής της επιτυχίας έμοιαζε περισσότερο με εκείνη ενός μεγάλου ηθοποιού, ενός ρήτορα ή ενός δημαγωγού παρά με εκείνη ενός συγγραφέα. Η δε ιδιαίτερη φύση της μεγαλοφυΐας του ήταν ότι για να υπάρξει η ίδια έπρεπε ο συγγραφέας να ταυτίζεται με το κοινό του: η σχέση του μαζί του ήταν