HUIDIGE VERHOUDING PARLEMENT-PRESIDENT

Om de huidige verhouding tussen het Franse parlement, l'assemblée nationale en le sénat, enerzijds en het Franse staatshoofd, le Président de la République, anderzijds, te bespreken, is het noodzakelijk eerst hun respectievelijke bevoegdheden te schetsen. Deze bevoegdheidsverdeling op zich werpt al licht op de onderlinge band tussen deze instellingen.

De president is het staatshoofd van de republiek, en als zodanig hoofd van de uitvoerende macht. De president haalt zijn macht uit de bevoegdheden die de Franse grondwet hem uitdrukkelijk toekent, maar ook uit de bevoegdheden toegekend aan de presidentiële staf. Een deel van zijn bevoegdheden vereisen medeondertekening van de Eerste Minister, die hij zelf aanduidt, andere komen uitsluitend aan hem toe. Het spreekt dus voor zich dat het charisma van de President een grote rol speelt op zijn effectieve macht.
De presidentiële verkiezingen vinden sinds 2002 niet meer om de zeven, maar om de vijf jaar plaats1. Vermits ze samenvallen met de parlementaire verkiezingen, wordt cohabitation over 't algemeen vermeden.

Een lange republikeinse traditie wil dat de President de zittingen van het parlement niet mag bijwonen2. Hij trekt echter duidelijk het politieke debat naar zich toe, waardoor dit niet in het parlement, maar in de media plaatsvindt.
Zijn impact op de publieke opinie is dus niet gering. Maar ook op het parlement kan hij enigszins invloed uitoefenen en de mate waarin wordt, zoals eerder vermeld, vooral bepaald door zijn charisma.

De president kan het parlement bijeenroepen in buitengewone zitting en de kamers ontbinden3, mits er voldaan is aan bepaalde voorwaarden en maximaal één keer per jaar.4 Ook kan hij, via de Eerste Minister, vragen aan het parlement een tweede maal te beraadslagen. Hij mag communiceren met het parlement via briefwisseling, vragen dat een boodschap zou worden voorgelezen in het parlement of zelf het parlement toespreken5. Enkel dit