Arzu KUNT

L’etre Et Le Neant Dans Fin De Partie De Be Beckett

L’ETRE ET LE NEANT DANS FIN DE PARTIE DE BECKETT Yrd.Doç.Dr.Arzu Kunt∗ “Je ne suis pas un être nécessaire” Pascal ÖZET Uyumsuz tiyatronun öncü örneklerinden Samuel Beckett’in 1957 yılında yazdı ı Oyunun Sonu adlı tiyatro yapıtı ça da bireyin içinde bulundu u varolu sıkıntısının trajik boyutunu en iyi ekilde yansıtan yapıtlardan biri olmu tur. Anlamsız, saçma, bilinemez bir uzamda tutsak olarak ya ayan ve giderek insani özelliklerini yitiren oyun ki ileri bir yük gibi ta ımak zorunda oldukları varlıklarından kurtulmalarını sa layacak ‘hiçlik’in pe indedirler. ncelemede, varlık, hiçlik, sıkıntı, ölüm, yeniden do u gibi izlekler yardımıyla, ya ama ve yokolma iste i arasında gidip gelen oyun ki ilerinin varolu sal çıkmazdan kurtulabilmek, varlıklarını anlamlandırabilmek için “hiçlik”i nasıl bir kurtulu yolu olarak algıladıkları ele alınmaktadır. Anahtar Sözcükler: Varlık,varolu ,hiçlik,ölüm,sıkıntı,sakatlık,güçsüzlük,do um. ABSTRACT Published in 1957, Samuel Beckett’s End Game is considered as one of the plays of the absurd theatre reflecting perfectly the tragic dimension of the existential anxiety of the modern individual. The characters of the play are condemned to live in an absurd, unknown space and they are incessantly in search of “nothingness” which will provide them the way of escaping from their own existence. According to the themes of being, nothingness, anguish, death and rebirth, this sudy aims in the first place to analyse how the characters oscillate between the will to live and the will to die to escape from the existential impassibility and secondly the way they perceive “nothingness” such as significance of the acknowledgement of being.

stanbul Üniversitesi, Edebiyat Fakültesi, Fransız Dili ve Edebiyatı Anabilim Ö retim Üyesi. arzukunt@istanbul.edu.tr

∗

Dalı

34

Burdur E itim Fakültesi Dergisi

L’etre Et Le Neant Dans Fin De Partie De Be Beckett

Arzu KUNT