1.inleiding 3

2.Koppeling aan de theorieën 4

2.1. De Saussure 4 2.2. Claude Lévi-Strauss 5 2.3. Julia Kristeva 7 2.4. Charles sanders peirce 7 2.5. Yuri lotman 9

3. Vragen 10

3.1.Hoe is muziek te aanzien een element om een wereld te creëren ? 10 3.2.Wie bepaalt nu deze betekenis? 10 3.3.Betekent het teken iets zonder de componiste en de luisteraar? 11

4. Bibliografie 12

1.inleiding

Het doel van deze scriptie bestaat erin om vanuit de semiotiek een teken te bespreken.
Het teken mag hier in de ruime context bekeken worden. Er zijn verschillende interpretaties van wat precies onder een teken moet worden verstaan. Hoe dan ook vallen bijvoorbeeld letters uit alfabetten, karakters van het Chinese schrift, verkeersborden, morsetekens en algemeen geaccepteerde iconen hieronder. Zoals een gebaar, voorwerp of andersoortige betekenisdrager die verwijst naar een betekenis. Alles kan dus als teken aanzien worden.
Het tekensysteem dat ik gekozen heb is muziektaal. Opmerkelijk is dat zo weinig semiotici aandacht hebben besteden aan het bestuderen van muziek als teken. Umberto Eco, in zijn “Structure absente” beschreef muziek eerder als een denotatief systeem dan een connotatief systeem, en dat is alles. Dit was te wijten aan het feit dat muziek voor 1970 niet vanuit een semiotische invalshoek wordt bekeken. Tolstoïs definitie van kunst heeft die situatie veranderd. Tolstoï beschouwde immers kunst als : "l’activité humaine par laquelle une personne peut, volontairement, et au moyen de signes extérieurs, communiquer à d’autres les sensations et les sentiments qu’elle éprouve elle-même" (in : Qu’est-ce que l’art ?). Volgens hem, "dès que les spectateurs ou les auditeurs éprouvent les sentiments que l’auteur exprime, il y a œuvre d’art". Zo introduceert hij de notie van de aanwezigheid van betekenissen, symbolen