Η Αγγλική ως Lingua Franca ή κοινή γλώσσα

Η Αγγλική γλώσσα είναι μια δυτική γερμανική γλώσσα.
Η γλώσσα «γεννήθηκε» στην Αγγλία και από το 12ο αιώνα οι Άγγλοι μονάρχες εφαρμόζουν μια πολιτική εξάπλωσής της στα Βρετανικά νησιά.
Το 1362 κηρύσσεται επίσημη και μοναδική γλώσσα των δικαστηρίων και ο Ερρίκος ο Τέταρτος της Αγγλίας είναι ο πρώτος άγγλος μονάρχης που είχε την αγγλική ως μητρική και από τότε απέκτησε γόητρο. Στα κατακτημένα εδάφη, η διοίκηση (γραφειοκρατία, παιδεία, στρατός, …) διεξάγεται στην γλώσσα του Βασιλιά, δηλαδή στην Αγγλική και κατ`αυτόν τρόπο, η ανώτερη τάξη γίνεται αγγλόφωνη. Με την ανάπτυξη του εμπορίου και την υποχρεωτική εκμάθηση της αγγλικής, οι πόλεις γίνονται όλο και περισσότερο αγγλόφωνες σε βάρος των κελτικών γλωσσών. Με την ανακάλυψη της Αμερικής, τον αποικισμό και την Βρετανική κυριαρχία, εξαπλώθηκε σε όλο τον κόσμο. Εδώ ξεκινάει η παγκοσμιοποίηση η οποία κορυφώνεται στις μέρες μας.
Η χρήση της αγγλικής αναπτύχθηκε μετά το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, όταν η Δυτική Ευρώπη πέρασε υπό την επιρροή των Ηνωμένων-Πολιτειών. Προωθήθηκε κυρίως από το British Council για να γίνει η αγγλική «παγκόσμια γλώσσα», ή, κύρια δεύτερη γλώσσα παντού όπου δεν είναι πρώτη. Η ανάγκη για τους Βρετανούς και τους Αμερικάνους να συντονίσουν την εμπλοκή τους στην ανάπτυξη της διδασκαλίας της αγγλικής, σε παγκόσμιο επίπεδο, ήταν προφανής. Η πανεπιστημιακή υποδομή για την «Αγγλική σαν δεύτερη γλώσσα» και η νέα ειδικότητα «Εφαρμοσμένη Γλωσσολογία» έπρεπε να κατασκευαστούν σχεδόν από την αρχή. Οι κυβερνήσεις έπρεπε να περιορίσουν το στοιχείο του ανταγωνισμού ανάμεσα στις δυο χώρες που «χωρίζονται από μία κοινή γλώσσα» όπως έλεγε ο George Bernard Shaw. Οι ΗΠΑ και το Ηνωμένο Βασίλειο ακολουθούσαν παρόμοιους στόχους και έπρεπε να ανταλλάξουν πληροφορίες σχετικά με την κατάρτιση του διδακτικού προσωπικού, την ανάπτυξη των προγραμμάτων και του παιδαγωγικού υλικού καθώς και για την πολιτική της σχολικής και πανεπιστημιακής διδασκαλίας. Άλλωστε οι στρατηγικές