Berlin – odrodzenie stolicy

Przez 45 lat symbol walki pomiędzy komunistycznym Wschodem a Zachodem, dziś Berlin staje się symbolem wolności i zjednoczenia nie tylko Niemiec, ale także całej Europy.

Berlin, od wieków stolica Rzeszy Niemieckiej (imperium), jest od zakończenie II wojny światowej areną najważniejszych kryzysów. Po militarnej porażce Niemiec i załamaniu nazistowskiego reżimu, Berlin zajmowany jest przez 4 zwycięskie potęgi: Stany Zjednoczone, Francję, Wielką Brytanie i Związek Radziecki, które dzielą miasto na 4 strefy okupacyjne. Jednakże bardzo szybko Berlin staje się źródłem napięć między Zachodem a Sowietami, którzy pragną powiększyć swoje wpływy w Europie. Przez przeszło 45 lat, miasto stanowi symbol walki między Wschodem a Zachodem, walki, którą nazywamy ‘zimną wojną’.

Pokonane Niemcy zostały podzielone na 2 państwa: z jednej strony RFN (Republika Federalna Niemiec) pod wpływem zachodu, z drugiej NRD (Niemiecka Republika Demokratyczna) rządzona przez rząd komunistyczny, popierany przez Związek Radziecki. 24 czerwca 1948 roku oddziały sowieckie narzuciły całkowitą blokadę Berlina Zachodniego, strefy zajmowanej przez Zachód. Wszystkie ziemne i rzeczne środki komunikacyjne zostały odcięte. Berlin został całkowicie odizolowany od reszty Niemiec Zachodnich. Alianci odpowiedzieli kilka dni później, organizując zaopatrzenie miasta drogą powietrzną. Przez blisko rok co 90 sekund, w Berlinie Zachodnim ląduje samolot, każdego dnia dostarczając więcej niż 1000 ton środków do przeżycia. Nazywamy to ‘mostem powietrznym’. Po zgodzie zawartej z Amerykanami, Sowieci znoszą ostatecznie blokadę 12 maja 1949 roku.

Zjednoczone miasto
Sowieci nie zrzekają się jednak swojego głównego celu – przekazanie Berlina Zachodniego NRD. W 1958 roku Sowieci wystosowali Aliantom ultimatum, nakazując im ewakuację miasta. W 1961 roku Sowieci skonstruowali mur Berliński (44 km długości), aby zatrzymać napływ uchodźców, którzy poszukiwali schronienia w Niemczech