Com de pèiras pels champs.
I-Questionari :

I) Que i a en occitan una auta faiçon de diser « I aviá », la mei utilisada qu’ei « un còp i aviá ».

II) Lo prumèr personatge deu conte, qu’ei un praube païsan, qu’aviá hèra hèra de mainats « coma de pèiras pels champs » e que ne sabiá pas com qu’us va balhar a minjar.

III) Un dia, alavetz qu’èra assedut au pé d’un arbe, un omi qu’aviá ua anar curiosa, qu’arribèt.

IV) Aqueste’u prepausèt au praube païsan un tribalha : « …, Me faràs tres glèisas que dintran per la mèma pòrta, tres bolanjariás que cueison pel même forn…etc »

V) Lo tresau personatge que vedem a fin deu conte qu’ei ua hemna plan bèra e charmanta.
II) Compreneson aprigondida :
Aquèra istoria’m rapèli, l’istoria deu drac e de l’enfant polit de Joan Bodon e per jo lo dusau personatge deu conte qu’ei lo Drac alavetz que lo paisan qu’ei com l’enfant polit.

Mès ne vèdi pas qui esta lo tresau personagte, la hemna bèra e charmanta qu’ei un classic deus contes occitans mès açi ne sabi pas qui ei o represanta…
III)-Pratica de la lenga :
I) Minjar :

Mingi, Minjas, Minja, Minjam, Minjatz, Minjan.
Balhar (donar)

Balhi, Balhas, Balha, Balham, Balhatz, Balhan.

Dar (donar)

Dau, Das, Da, Dam, Datz, Dan.

II)

-« Vedes de pèira »
-« Mon mainat nei pas prest a minjar »

IV)Version

Il y avait un pauvre paysan qui avait autant d’enfant que de pièrre dans un champs et il ne savait pas quoi leur donner à manger.
Alors qu’il était complètement decouragé, il s’assit au pied d’un arbre et ici il était à penser.
« Et de quoi vais-je les nourrir aujourd’hui ? »

Et comme il était ici, passait un homme qui avait une allure curieuse.

VI) Expression personala

Que pensi que l’istoria va s’acabar com aquò, lo païsan anarà bastir las glèisas, las panisserias e tanben los molins dab l’adjuda de sons mainats e seran rics.

Mès lo Drac qu’ei maishant ! L’aganidèr e los vicis son lo quotidian deus rics ! La leiçon que pensi qu’ei,