Agnieszka Stachowicz

Ignacy Ewaryst Daszyński –polityk socjalistyczny, publicysta urodził się 26 X 1866 w Zbarażu na Podolu. Dzieciństwo spędził w atmosferze przesiąkniętej wspomnieniami powstania styczniowego . Jego ojciec Ferdynand był skromnym urzędnikiem starostwa.
Do gimnazjum uczęszczał w Stanisławowie. Jako 14-letni chłopak –pierwszy raz stanął przed sądem przysięgłych za hektografowanie i rozrzucanie wiersza(napisanego przez starszego brata Feliksa) przeciw Habsburgom.
W tym czasie należał do tajnego kółka studenckiego, które kształtowało raczej ideologię opartą na tradycjach Wiosny Ludów niż roku 1863. Charakteryzowało ich nastawienie radykalno-demokratyczne, silne sympatie do Słowiańszczyzny, wstręt do rządów zaborczych, zwłaszcza austriacko-niemieckich. W tym czasie po raz pierwszy Daszyński zetknął się z ideami socjalistycznymi.
Jako najlepszy uczeń w klasie utrzymywał się z korepetycji.
W roku 1882 został wydalony ze szkoły za odczyt o rewolucji 1848r. Rozpoczął egzystencję tułaczą. Drogę do socjalizmu nie przeszedł przez lekturę i rozważania teoretyczne . W kształtowaniu jego poglądów odgrywały ciężkie warunki materialne , bezpośrednie zetknięcie się z przysłowiową nędzą Galicji i wcześnie gromadzone doświadczenia organizacyjne. Jako pisarz u adwokata w Drohobyczu zetknął się blisko z wyzyskiem robotnika. W skromnym pokoiku na poddaszu gromadziły się u niego zastępy młodzieży, chłopów, Żydów z pobliskiej okolicy. Nastrój rewolucyjny rozbudziło w nim zwłaszcza zbliżenie z najwybitniejszym przedstawicielem socjalizmu ukraińskiego, nadzorowanym wówczas przez żandarmerię Iwanem Franko.
We Lwowie wszedł w kontakt z przedstawicielami emigracji popowstaniowej, którzy nie wywarli na nim głębszego wpływu. Zakładał kółka gimnazjalne o zabarwieniu socjalistycznym.
Jako guwerner w domu ziemiańskim na Podolu przyjrzał się dokładnie życiu najmitów rolnych.
Pragnienie dalszych studiów zagnało go do Krakowa. W 1888r. zdał eksternistycznie maturę i